Blaffie en z`n schaduw.

Beste lezers jullie weten nu dat ik twee jaar ben.

Ik weet al heel veel zoals niet in de kamer plassen enzo.

Ja ik ben een brave hond geworden .Als het donker wordt kuier ik op mijn gemakje door de boomgaard; zie of alles wel voor elkaar is voor zo`n lange nacht. Op het fluitje van mijn baas moet ik binnen komen dan draaf ik met een vaart naar de deur. Zij gaat meestal voor de t.v. zitten het journaal te kijken en ik lig voor haar voeten, ergens anders wil ik niet liggen. De schemerlamp aan en het grote licht op dim stand echt romantisch hoor!  Maar ja ik ben jong en verveel mij dan wel eens. Is er niet wat ik kan doen de boel overhoop halen of zo. Ik loop ook wel achter mijn straat aan dan blaf ik en grom draai met geweld rondjes tot ik hem heb. En dan ja dan moet ik hem weer loslaten want het loopt niet zo soepel als ik hen vast blijf houden .Nu zag ik iets wat mij verwonderde ik zag nog een paar poten naast mijn poten .Ik gromde er tegen sloeg er met mijn poot ernaar. Ik probeerde die poten weg te jagen maar dat lukte niet erg. Echter ik geef niet snel op, weg met die andere poten naast mij.

Schoof een stukje op niets gaf, die poten bleven naast mijn andere poten liggen.

Mijn baas moest lachen wat een belediging voor mij Ziet ze dan niet dat ik druk bezig ben ze weg te jagen. Na een hevige strijd gaf ik het met een zucht op. Ik kijk er gewoon niet meer naar.

Adriana Vriesman.