Je laat mij een deur openen

die ik eigenlijk niet wil

wil niet zien wat daar achter speelt

snel en behendig gebeurde het

de stap is al gezet

ik zie jou staan daar in die ruimte

roerloos vol verdriet

vast gehouden door een geloof

mijn arm is niet toereikend

in mijn geest vormt een protest

ik kan de deur niet meer sluiten

ik sta er midden in de deur

zie de herkenning en voel mee

stapje voor stapje  ga ik

laat zien wat schoonheid is

je bent afgewend,

het is niet bekend bij je

met een bloedend hart laat ik je staan

je hebt, mijn leven, voorgoed veranderd

ik geef je een bloem van de liefde

een verbinding voor later.

Adriana