Dorren Bladeren dwarrelen door het Bos.
Hun speelsheid Trekt je aan ,
kleur rood geel bruin tot alle nuances strelen
je oog.
Zij vragen om aandacht van de mens.
De mens; slobberen er door heen,
niet bewust van storm en regen
van overstromingen en een verzopen land.
De verzopen gedachten van de mens,
vallen gelijk met de bladeren
In het zuiverende bos.
Een laatste Zonnestraal, gooit zich voor de mens.
raakt hen diep van binnen,
wortelt zich in hun geheugen.
weet dat de herfst weer vertrekt.
Adriana
Adriana Vriesman 