De sneeuw kraakt onder mijn voetstappen
dat geluid van mijn voetstappen
zweeft ver over het bospad
de wereld is zo zuiver
bedekt door sneeuw
ik voel de bomen ademen
Het stille bos omarmd mijn warmte
kijk naar mijn adem, dat met wolkjes mijn mond verlaat
ik ben betovert door het stillen bos
de sneeuw die op de takken rust
zo nieuw zo pril
geen vogel maakt geluid,zij wachten
op de dag die zo nieuw is
ik stap voorzichtig door de sneeuw
heb geen haast
Het is kerstmis fluistert het bos
er daalt een rust in mij
en naam de afslag naar huis
en loop naar de weidsheid van de polder
een polder bedekt door sneeuw
die als opgeslagen slagroom
ligt langs de kantjes van de slootjes
ik voel mij gelukkig en vrij
het is kerstmis
Guda Adriana Vriesman
