De rook die wacht op de welving van de lucht
om zich te laten deinen naar de verte van het daar.
Daar! waar de nacht zich aankleed en
de parfum van de brandende sigaret achter zich laat.
Zij die daar staan tegen de stenen muur
die de warmte van de dag weerkaatst.
Hun ogen dwalen over de akkers van het leven.
De stilte wordt verbroken door krachtige woorden.
DIT IS MIJN LAATSTE SIGARET!
De nacht schurkt zich tegen hen aan.
De ochtend zal stevig branden met de wil en onzekerheid;
Z`n maatje de sigaret!!!!!
Een liefde abrupt afgebroken voor altijd,
een traan van onmacht,
Het leven worstelt in `t lijf.
IJzeren Hein wacht al veertig jaar hij is niet genadig,
breekt alle geloftes kijkt
met kille ogen naar t einde vant leven.
De rook zweeft nog even bij je langs.
De avond omarmd je teder.
Adriana Vriesman.
