Er is immers groei

wie denkt er nu aan dood.

Alle planten maken zich op

schieten de grond uit

Wie denkt er nu aan dood

We willen er niet aan denken.

Toch is dood heel dicht bij ons

We wenden ons gezicht af

Hoe nu verder !

Is wereld  opeens heel anders dan gisteren

Dood kwam stilletjes naar binnen

zonder woorden of gebaren

de ijzige kou valt opeens over je heen.

het is zomer, het wordt zomer.

wordt geen zomer.

Vergeten is de zon

de luiken zijn half gesloten

Je wilt niemand zien

De voordeur doe je open

een stroom van zachtheid valt binnen .

er wordt getild en gedragen, je bent stil .

je ogen zien niet, zij kijken naar je geliefde

Hij is stil net als jij zijn ogen zijn gesloten.

Nu laat je mij toch alleen.

het schreeuwt in je hart.

De dood is nu altijd bij jou

Je hebt het gevoelt, dood is zo stil.

Welke zon zal je gloeien

welke kou zal je huiveren.

De dood zo licht

en zo zwaar

Adriana Vriesman