Het nieuwe leven

thuis de ruimte waar je leef, verblijven mag

het geluid scheurt de ruimte open

woorden zinken voor lange tijd naar de bodem

je jeugd verdwijnt, een beduimelde foto

vergeet ze op te rapen ,te plakken in `t geheugen

jachtig zet je je roze bril op

het knusse huisje met bomen erom heen

de kievit  roept de lente aan

haar roep schud je wakker

laat zien het nieuwe kan ontluiken

echter het nest blijft leeg

de  koe koek dienen zich aan

zij blinken tussen de vitrines

een vertraagde echo dringt pas door in de ouderdom

de weg is vrij het huis groot

jij en de nieuwe lente  leven

adem diep en vul je daar mij

je eigen ik.

Adriana vriesman