Zo vandaag op zondag ochtend met een warm kopje koffie voor mij
Kwamen de gedachten over wat er in het nieuws kwam .
De dood alsof dat het belangrijkste nieuws is in de wereld
Je leest het iedere dag in de krant op het nieuws zo veel kinderen zonder vader dood door oorlog en vermoord
een jongeman van een school met een geweer in een ver land die zomaar de leerlingen dood schiet.
En ga zo maar door; dood door honger of geen medicijnen genoeg in een land.
Maar hier in Nederland willen we kiezen wanneer we dood willen en dat willen we wettelijk maken .
We horen mensen vertellen dat ze niet in een verpleeghuis willen en zelfstandig willen kiezen, hoe nu verder als ze nog gezond zijn .
Ik griezel van die wel bespraakte mensen Ze hebben blijk baar van alles.
ik denk aan die mensen die genoodzaakt zijn in een verzorgings huis te verblijven omdat ze daar geholpen worden Is dat dan zo erg ?Gaat u dan elke dag heen om te helpen na uw werk .U helpt mee aan de verzorging van uw dierbare.
Zijn we daar dan niet blij mee dat dat er is in ons land.
We kennen toch wel in andere continenten waar dat er helemaal niet is die verzorging die wij hebben in ons land.
Nu weet ik uit ervaring dat een ernstig ziek mens met veel pijn niet leuk is en je wens, als dicht bij staande wel wat beters voor hem of haar.
Dan kennen die mensen die ziek zijn in hun hoofd en waar nog geen genezing voor is of niet genoeg geld besteed wordt aan het onderzoeken hoe dat genezen kan worden want dat kost geld.
Er blijft genoeg over om je zorgen te maken voor die mensen.
Echter voor die mensen die maar blaten dat ze poeder willen hebben om dood te kunnen omdat ze anders in een verpleeghuis moeten en dan hun zelfstandigheid kwijt raken .Wat een rare wereld leven we toch!
Waar zijn we nu bang voor. Het is toch gewoon als je oud wordt dat je dan dood gaat je hebt niet het enige leven En krijgt dan de tijd om overal over na te denken wat je meegemaakt hebt.
Adriana Vriesman.
Adriana Vriesman 