Wacht  toch even………!!

Ik reikte naar de zoom van de rok

mijn arm te kort; plette het

groene gras in het weiland

`k had zo graag willen zeggen…….!!!!!!

Zag slechts de schoenzolen

die gestaag versluierde in de verte.

Koeien die herkauwen  onder de enige boom

de zon belicht de doorzichtige visjes

in het slootje ,een nieuw leven,

naast mij de pinksterbloemen die

pronken voor enkele dagen.

Ik wilde zo graag nog vertellen,

mijn stem was fluisteren

het veldboeket viel uiteen.

Jouw antwoord duurt jaren

wachten duurt zo lang

in onze snelle tijd.

Toch raakte je mij even aan

er komen nieuwe tijden…….

je vrienden komen bij jou.

een traan en een zucht ontsnapte mij.

Adriana Vriesman.