Het is al weer een week Nieuwjaar de rust is weer gekeerd.
Ik kan weer languit op mijn rug in de kamer liggen.
Elke ochtend sta ik te bedelen om een korstje brood .
Soms is het gewoon het hebben want trek heb ik niet.
Dan verstop ik het in een hoekje van de kamer want je weet nooit of ik opeens wel trek heb en dan kan ik het weer opzoeken.
Ik zoek en zoek en dan kan ik het niet meer vinden .
Kijk dat snap ik niet want ik weet zeker dat ik het daar hebt verstopt.
Met oudejaars avond wilde ik helemaal niet eten, in de namiddag hoorde ik al knallen buiten, ik schrok ervan de hele avond knallen, ik dacht de wereld vergaat en ik maar bibberen .
Ik mocht op de schoot van de baas liggen maar ik bibberde zo dat ik op haar voeten ging liggen zo dicht mogelijk bij haar, ik bleef maar bibberen
Om 12 uur `s nachts een knallen van jewelste de grond bewoog gewoon onder mijn poten ,een aardbeving dacht ik
Gelukkig bleef mijn baas gewoon rustig toen zij naar het toilet ging en ik holde haar achterna en ging voor de deur van het toilet zitten Stel je voor dat ze niet terug kwam .Zij vroeg nog of ik voor het slapen gaan nog een plasje wilde doen buiten; nou ik rook het al allemaal vuurrook ik vloog weer naar binnen ik laat mijn plas wel opdrogen zei ik met mijn ogen naar de baas.
De volgende ochtend had ik toch een grote plas! En ik was weer een gelukkige hond vroeg weer om een korstje brood nee zei de baas je krijgt niet het is een oliebol die moeten kleine hondjes niet Nieuwe 2019 ideeën van mijn baas zeker .
Adriana Vriesman.
