Er was eens een elfje dat door de helder blauwe lucht zweefde

Een dwergje stond aan de oever van het riviertje  te dromen

zag plotseling in de spiegel van het water een Elfje zweven

.Hij wreef z` n ogen uit en zei; hoe kan dat nu? Dat ik in het water een elfje zie zweven

Van schrik keek hij omhoog en zag daar ook  in de blauwe lucht een elfje zweven .

Zo`n mooi elfje wil ik wel in mijn huisje zei het dwergje.

Hij ging snel naar zijn huisje en poetste en veegde het zo mooi schoon .

Elfje riep hij uit volle borst wil je in mijn huisje wonen?

Het elfje hoorde het dwergje niet zij zweefde hoog in de blauwe lucht en daalde naar beneden naar de bloemen hoog op hun stelen

Ze babbelde honderd uit tegen haar hartendiefjes. En ze zweefde verder en verder.

Elfje riep het dwergje ben je mij vergeten!  Hij huilde dikke ochtend tranen plukte een groen blaadje en wiste daar zijn oogjes mee .

Elke avond voor hij slapen ging keek hij naar de lucht of er een elfje zweefde .

iedere nacht in zijn dromen zag hij  weer het elfje zweven hoog in de blauwe lucht .

Adriana