Het papier zo geduldig zo vluchtig

Met mijn pen geef ik het rood  in de lucht,

Van de late zonnestralen in de vroege avond weer.

Melodieën van herinneringen bereiken mijn gevoel

Daar de verbrande boerderij  het ijzeren hek en de boomgaard

Het huis van het vriendinnetje met

aan beide zijden van het pad de suikerperenbomen

het stadhuis waar ik trouwde, de slager, de bakker in dat witte huisje

in mijn feeënrijk  meende ik de oude weg te herkennen

aan te kloppen bij  oude gezichten .

alleen ik ben de vreemdeling die zich spoed in herinnering.

De vergezichten versluieren zich stemmen verstommen.

Mijn  hart ontwaakt ziet het jonge groen dat ontspruit.

Een warme zomer rekt zich uit naar de winter.

Adriana Vriesman.